Στο δρόμο για το μπαρ

Εκείνη την ημέρα σχόλασε στην ώρα της και θα συναντούσε της φίλες της στο στέκι τους στην εντός των τειχών πόλη. Για πρώτη φορά αποφάσισε ότι δεν θα έμενε στο γραφείο μέχρι τις οκτώ που θα τους συναντούσε αλλά θα τολμούσε να πάει για μια μπύρα μόνη της στο μπαρ μέχρι να φανούν. Την άγχωνε το ενδεχόμενο να είναι μόνη της αλλά τώρα ήταν η ώρα να το ξεπεράσει. 

«Και πού θα βάζω τα χέρια μου; Θα κρατώ το ποτήρι. Κι αν με ρωτήσουν τι κάνω εκεί μόνη μου τι θα πω; Κανείς δε θα ασχολείται μαζί μου. Το άρθρο που διάβαζα το πρωί έλεγε να μη μιλάω με απέχθεια στον εαυτό μου. Σχιζοφρενής είμαι; Κανείς δε μιλάει στον εαυτό του. Γιατί δε μπορώ να είμαι φυσιολογικός άνθρωπος όπως τους άλλους; Να ανανεώσω το κραγιόν μου πριν κατέβω απ’ τ’ αμάξι. Βρήκα εύκολα πάρκινγκ για Παρασκευή απόγευμα, ευτυχώς. Ωραία χείλη έχω αλλά πώς είναι έτσι το δέρμα μου; Σα να φιλοξενεί μυρμηγκοφωλιά είναι. Μήπως να έκανα εκείνη τη θεραπεία λέιζερ που έκανε εκείνη η γνωστή μου; Μπα, εγώ έτσι είμαι και σ’ όποιον αρέσω. Ναι καλά. Και τα μάτια μου βέβαια, ωραία είναι, το ‘χω με τις εκφράσεις. Αυτό θα δείχνω τώρα που θα πάω. Ότι είμαι επικοινωνιακή. Μην τρομάξω κανέναν που θα θέλει να μου μιλήσει. Ναι καλά μη θέλει να μου μιλήσει κανείς. I allow myself to be me. I allow myself to be me. I allow… Πάλι μιλάς στον εαυτό σου μωρέ βαρεμένη; Κλείδωσα καλά την πόρτα; Πάντως όπως περπατώ εμπνέω έναν αέρα αυτοπεποίθησης. Δε νομίζω να φαίνεται ότι σκέφτομαι περισσότερο από το κανονικό. Σκέφτομαι περισσότερο από το κανονικό; Να θυμηθώ να το ψάξω online. Μου πάνε αυτά τα παπούτσια, καλά έκανα και τα πήρα. Και το φόρεμα αυτό ωραίο είναι, αν και παλιό. Λες να μοιάζει παλιομοδίτικο; Το κόσμημα στο λαιμό πάντως καινούριο είναι. Ελπίζω να αντισταθμίζει το γεγονός. Καλά ντε, για μια μπύρα θα πάω, δεν θα κάνω επίδειξη κιόλας. Και τι περιμένω δηλαδή, να μου την πέσει κάποιος για να καταλάβω αν είμαι ωραία ή όχι; Από μέσα μας πηγάζει η ευτυχία. Από μέσα μας λέμε. Και που είμαι μόνη μου δηλαδή σημαίνει ότι δεν είμαι πλήρης; Νταξει μπορεί τώρα να μην αισθάνομαι έτσι αλλά είναι θέμα καλλιέργειας δεν είναι; Θα το καταφέρω κι αυτό πού θα μου πάει. Αχ τι όμορφη πόρτα σ΄ αυτό το αρχοντικό. Κάθε φορά που περνάω μου κάνει κάτι. Τι να κρύβει άραγε από πίσω; Κοίτα μπροστά σου, θα πέσεις κάτω όπως πας έτσι ανέμελη και θα γίνεις ρεζίλι. Κούνα και λίγο το γοφό, γυναίκα είσαι. Όχι τόσο. Ετοιμάσου, ανοίγεις την πόρτα, έφτασες».