Brandy Sour με τη Νατάσα Πηλείδου

Συζήτηση με μιαν πρώην Υπουργόν ‘with a twist’, που ήθελεν να γίνει συγγραφέας τζ̆αι τελικά έγινεν λογίστρια

Την συνέντευξην με την Νατάσαν επερίμενα την με ανυπομονησίαν. Με τον τζ̆αιρόν που την παρακολουθώ εδημιουργηθήκαν μου κάποιες απορίες σε σχέσην με την πορείαν της. Τζ̆είνον το «αποφοίτησε με άριστα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στη Γαλλική και Ιταλική Φιλολογία», για παράδειγμαν, που γράφει το βιογραφικόν της, εν μου εκόλλαν με το «είναι εγκεκριμένη λογιστής», που ακολουθεί αμέσως μετά.

Εδώσαμεν ραντεβού την περασμένην Κυριακήν μπροστά που το CYens. Εγώ της το επρότεινα, σκεπτόμενη ότι μπορεί να εδυσκολεύκετουν να έβρει το Χαράτσιν. Έφτασα τζ̆ειαμαί λλίον πιο νωρίς τζ̆αι εστήθηκα να την περιμένω. Ούλλη μέρα είχα ένοιαν να μεν ξιάσω το τετράδιον με την άσκησην προσδιορισμού της Δεξιάς-Αριστεράς. Ήθελα οπωσδήποτε να έχω την χειρόγραφην απάντησην της μέσα. Τζ̆αι ευτυχώς, εν το εξίασα. Μες την βιασύνην μου, όμως, εξίασα το τηλέφωνον μου. 

Όσην ώραν την επερίμενα, εν ήμουν καν σίουρη αν θα εγίνετουν η συνέντευξη. Εσκέφτουμουν ότι θα εμπορούσεν κάλλιστα να με έπιαννεν τηλέφωνον να μου πει ότι κάτι της έτυχεν, ότι εχάθηκεν, ότι εννα καθυστερήσει, τζ̆ι εγώ εν θα είχα τρόπον να της απαντήσω τζ̆αι θα την άφηννα ξεκρέμμαστην. Εκόφκουνταν τα πόθκια μου στην σκέψην ότι εν’ η πρώτη πολιτειακή αξιωματούχος που εδέχτηκεν να της κάμω συνέντευξην τζ̆αι ίσως να τα είχα κάμει σ̆ιόνιν.

Άμαν τζ̆αι είδα την είδα να έρκεται που την μερκάν του Swimming Birds με γοργόν βήμαν, η καρδία μου επήεν στην θέσην της. Με το ντζ̆ιν της, μιαν άσπρην φανελλούαν, έναν χακκίν λεπτόν σακκάκιν τζ̆αι τες εσπαντρίγιες της, αν δεν έξερες ποια εν’ τούτη που περνά, εν θα επήαιννεν ο νους σου ότι τούτη η γυναίκα ως τον περασμένον Φεβράρην ήταν υπουργός. 

«Συγγνώμην για την καθυστέρησην», λαλεί μου τζ̆αι συμπαρασύρει με σχεδόν αυτόματα στην ίδιαν ταχύτηταν βαδίσματος. «Έχω πολλά κακόν προσανατολισμόν τζ̆αι εχάθηκα μες τα στενά ώσπου να ‘ρτω. Τζ̆αι σπίτιν μου να με βάλεις να πάω μπορεί να χαθώ. Εν’ πολλά σπαστικόν για τους άλλους, ξέρω το.»

Καθώς περπατούμεν, τα μαύρα σύννεφα της μπόρας που επροηγήθκεν αραιώννουν τζ̆αι επικρατούν σιγά-σιγά τζ̆είνα τα γλυτζ̆ιά χρώματα του ουρανού άμαν σουρουππώννει.

Παρατηρώ ότι ξέρει πού πάμεν. Ομολογώ ότι επίστευκα πως εν θα είσ̆εν ξαναπάει στο Χαράτσιν. Αλλά όι μόνον εξαναπήεν, ήταν τζ̆αι η πρώτη μου συνεντευξιαζόμενη που ήταν ενθουσιασμένη στην ιδέαν ότι θα επίνναμεν Brandy Sour. Ήξερεν μέχρι τζ̆αι την ιστορίαν του κοκτέηλ. «Ξέρεις το ότι έσ̆ει τζ̆αι ομώνυμον βιβλίον;» ρωτά με καθώς βολεύκεται πάνω στην τόνενην καρέκλαν του καφενείου. 

Twist πρώτον

«Ξέρω την ιστορίαν του Brandy Sour καλά γιατί μιτσ̆ιά επήαιννα πολλά συχνά στις Πλάτρες. Ετρυπώνναμεν με τις φίλες μου μέσα στο Βερεγγάρια τον τζ̆αιρόν που ακόμα τα κρεβάθκια ήταν τζ̆ειαμαί  ξεστρωμένα τζ̆αι ο βούτυρος λιωμένος πάνω στο τραπέζιν με τα μυρμήγκια. Επεριμέναν μας έξω ο παππούς τζ̆αι η γιαγιά μου τζ̆ι εμείς εξερευνούσαμεν το ξενοδοχείον. Εχάρηκα πολλά που είδα ότι σάζουν το.

Ετραβούσα τους παππούδες μου σε έτσι είδους περιπέτειες. Έβαλλα τους, ας πούμεν, να με πάρουν με τες φίλες μου στον καταρράχτην των Καληδονιών. Ελαλούσα τους να μας περιμένουν με τα πράματα έξω, τζ̆αι εμείς εφκαίνναμεν πάνω τζ̆αι εκατεβαίνναμεν τον καταρράχτην που μες το νερό. Εφωνάζαν μας ‘κανεί εκάμετε το χάζι σας, ελάτε έξω τωρά’, αλλά εμείς εν ακούαμεν [γελά]. 

Πιο παλιά, η γιαγιά μου η Ζηνοβία, που ήταν δασκάλα, ενοικίαζεν τα καλοκαίρια έναν δωμάτιον σε έναν ξενοδοχείον στην Κακοπετριάν τζ̆αι επηαίνναμε κάποτε να τη δούμε, επομένως ξέρω καλά την περιοχήν. Λλίον αργότερα εγοράσαν σπίτιν στες Πλάτρες οι γονείς μου τζ̆αι έτσι επερνούσαμεν παραπάνω καιρόν τζ̆ειαμαί.» 

«Τι παιδίν ήσουν;» ρωτώ την.

«Στο σχολείον ήμουν μεγάλον σπάσμαν. Καθόλου δημοφιλής θα έλεα. Εν το επεδίωκα τζ̆ιόλας, να σου πω την αλήθκειαν. Ήμουν το κλασικόν σπασματούιν που ήταν να μουρμουρώ για τους βαθμούς τζ̆αι στο τέλος επήαιννα τα καλά. Ως τωρά οι δικοί μου περιπαίζουν με ότι είμαι μεγάλη μουρμούρα τζ̆αι αγχώννουμαι για το πώς εννα τα πάω ενώ πάντα πάω τα καλά.

Τζ̆αι επειδή ήμουν καλή μαθήτρια, που πολλά νωρίς έπεισα τους γονείς μου να με αφήννουν να φκαίννω έξω όποτε ήθελα. Που τα 13-14 μου επήαιννα σε clubs – Vivendi, Versus, τζ̆ιαι σε μπαρ όπως η Reckless. Τζ̆αι έπεισα τους να με αφήννουν να μεινίσκω ως τες δύο το πρωίν, όπως αφήνναν τζ̆αι τον αδερφόν μου γιατί εν θα ήταν δίκαιο να μεν το εκάμναν.»

«Πώς ήταν η σχέση σας με τον αδερφόν σου;» ρωτώ την. «Εδερνούμασταν», απαντά μου τζ̆αι γελά. «Εδερνούμασταν κυριολεκτικά, ώσπου τζ̆αι έφτασεν σε ηλικίαν που εμπορούσεν τζ̆είνος να με κερδίσει. Είχα του πει ότι εννα σταματήσω να τον δέρνω μόλις μπορέσει να με δέρει τζ̆αι τζ̆είνος τζ̆αι έτσι έκαμα» [γέλια].

«Εντελώς άλλη φάση ο αδερφός μου. Εγώ ήμουν πολλά high achiever τζ̆αι επροσπαθούσα πάρα πολλά να έρκουμαι πρώτη σε ό,τι έκαμνα. Εν το χωρεί ο νους μου κάποιος να εν’ έξυπνος τζ̆αι να μεν κάμνει προσπάθεια. Τζ̆είνος εν έκαμνεν. Την μιαν έβαφφεν τα μαλλιά του πορτοκαλί τζ̆αι την επομένην εξιούριζεν τα [γελά]. Ζηλεύκω την τούτην την ελευθερίαν. Αν εμπορούσα να γίνω κάποια άλλη για λλίον θα ήθελα να μπω στην θέσην του. 

Ως τωρά είμαστεν πολλά κοντά με τον αδερφόν μου τον Αχιλλέαν. Έσ̆ει έναν χιούμορ που θαυμάζω τζ̆αι μιαν εξυπνάδαν πολλά out of the box. Όποτε έχω ανάγκην που συμβουλήν εννα τον πιάσω τηλέφωνον.»

Με τους γονείς της τι σχέσην είσ̆εν; διερωτούμαι.

«Τζ̆αι με τους δύο πολλά καλήν σχέσην. Με την μάμμαν ήμουν ίσως λλίον πιο κοντά επειδή εν’ η μάμμα μου. Πολλά μεγάλη φυσιογνωμία. Εσπούδασεν αρχαιολόγος τζ̆αι έκαμεν PhD όταν ήμασταν μωρά. Λατρεύει την αρχαιολογίαν τζ̆αι έγραψεν πολλά βιβλία πάνω στο αντικείμενον της. Μετέπειτα εδούλεψεν στο Τμήμα Αρχαιοτήτων, για πολλά χρόνια ως έφορος μουσείων. Στην αρχήν νομίζω εν ήταν ευτυχισμένη με τις ευκαιρίες που προσφέρει η Κύπρος σε άτομα που ανήκουν στον κόσμο των τεχνών τζ̆αι της αρχαιολογίας. Όταν έσ̆εις τόσα προσόντα τζ̆αι έργον να επιδείξεις αλλά εν βρίσκεις ανταπόκρισην στην χώραν σου, απογοητεύκεσαι. Πάντα όμως αγαπούσεν τη δουλειάν της, εν θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο. 

Επίσης εν’ πολλά παθιασμένη σαν προσωπικότητα η μάμμα μου. Έσ̆ει τζ̆αι έναν τρόπον να βάλλει τους άλλους στην θέσην τους που βρίσκω εξαιρετικά αποτελεσματικόν. Νομίζω έχω το τζ̆ι εγώ τούτον, αλλά χρησιμοποιώ το πιο αραιά.»

Ρωτώ την τι ήθελεν να γίνει όταν ήταν μιτσιά. «Συγγραφέας», λαλεί μου. «Ήθελα να γίνω full time συγγραφέας.»

Twist δεύτερον

«Που μιτσ̆ιά εθκιέβαζα πάρα μα πάρα πολλά. Λατρεύω τον Oscar Wilde. Θεωρώ ότι ο άνθρωπος ήταν ιδιοφυία. Τζ̆αι έγραφα. Εξακολουθώ να γράφω. Έγραψα τρία βιβλία τζ̆αι πολλά ποιήματα», λαλεί μου.

«Το έναν βιβλίον μου έσ̆ει τίτλον ‘Όσα δείξει το φλυντζ̆άνιν’ τζ̆αι καταπιάννεται με την ιστορίαν θκυό αστών γυναικών στην δεκαετίαν του ’30 στην Κύπρον. Η μια επιστρέφει δαμαί που το Σουδάν όταν μαθθαίννει πως η οικογένεια της επάττισεν τζ̆αι αναγκάζουν την να πάει Κύπρον για να καλοπαντρευτεί πριν μαθευτεί το νέον. Μεινίσκει σε μιαν ξαδέρφην της που ζει στην αστικήν Λευκωσίαν τζ̆αι κάπως έτσι ξεκινά η περιπέτεια τους. Επέρασα αμέτρητες ώρες να θκιεβάζω εφημερίδες της εποχής τζ̆αι να μελετώ την ζωήν τότε. Αλλά όταν το έδωσα σε μιαν κυρίαν στην Ελλάδαν να το θκιεβάσει είπεν μου πως εν εκδίδεται έτσι κείμενον λόγω της ευρείας χρήσης των κυπριακών που έκαμα. Πέραν τούτου νομίζω εν’ κάπως μέτριο.»

«Νιώθω λλίον περίεργα με την χρήσην της γλώσσας άμαν γράφω», λαλεί. «Άμαν προσπαθώ να γράψω στην κοινήν νεοελληνικήν, νιώθω ότι εν μπορώ να είμαι 100% ο εαυτός μου. Αλλά τζ̆αι στα Αγγλικά άμαν το προσπαθήσω, νιώθω ότι κάτι μεινίσκει εχτός. Τα παραπάνω ποιήματα μου εν’ στα Αγγλικά, αλλά όπως τζ̆αι να το κάμεις η αγγλική εν’ πάντα η δεύτερη σου γλώσσα.»

Προσπαθώ να της εξηγήσω ότι ασχέτως της συζήτησης που υπάρχει για την χρήσην της κυπριακής διαλέκτου στην λογοτεχνίαν, εκδίδουνται αρκετά βιβλία τζ̆αι κείμενα με κυπριακά στην Ελλάδαν. Νιώθω ότι άμαν μου μιλά για την λογοτεχνίαν επικρατεί ένας αυθορμητισμός στον λόγον της. Ενθουσιάζεται όπως εν θα ενθουσιάζετουν, ας πούμεν, μια τεχνοκράτισσα πολιτικός που μιλά για θέματα ενέργειας. 

Τολμώ τζ̆αι κάμνω της την ερώτησην του ενός εκατομμυρίου: «καλάν τζ̆αι πώς επροέκυψεν η λογιστική μετά τες σπουδές σου στην Οξφόρδην;» 

«Εκάμαμεν συμφωνίαν», λαλεί μου. «Εσυμφωνήσαμεν με τους γονείς μου ότι θα έκαμνα τες σπουδές που ήθελα τζ̆αι μετά θα έκαμνα το chartered. Το σχέδιον μου ήταν να τελειώσω με άριστα τζ̆αι έτσι να τους πείσω ότι εν υπήρχεν περιθώριον για κάτι άλλον παρά έναν διδακτορικόν στο ίδιον αντικείμενον. Αλλά τα αποτελέσματα αργήσαν να φκουν τζ̆αι έπρεπεν να κάμω αιτήσεις για πάρακατω. Εν μετανιώνω. Πιστεύκω πως ό,τι κάμεις εν’ καλό. Εξάλλου αρέσκει μου ο επιχειρηματικός κόσμος.»

Twist τρίτον

Εν αμφιβάλλω καθόλου για τούτον που μου λαλεί, ότι της αρέσκει ο επιχειρηματικός κόσμος. Φαίνεται τούτη η επιμονή του «σπάσματος» στα μμάθκια της άμαν το λαλεί. Άλλον όμως το να κάμνεις τούτον που αγαπάς, τζ̆αι άλλον να αγαπάς τούτον που κάμνεις καλά, σκέφτουμαι. Το έναν εν effortless, το άλλον καλλιεργείται. 

Διερωτούμαι πώς αντιλαμβάννεται την βαρύτηταν του ρόλου του παπά της στην δικήν της ευρύτερην πορείαν στον επιχειρηματικόν τζ̆αι μετέπειτα στον πολιτικόν κόσμον. Πρώην πρόεδρος του ΚΕΒΕ, πρώην πρόεδρος του Invest Cyprus όπου η Νατάσα ήταν Γενική Διευθύντρια, πρώην CEO του λογιστικού οίκου στον οποίον εδούλεψεν τζ̆αι η ίδια, το όνομαν Φειδίας Πηλείδης εν βαρύν στον χώρον. 

«Εν’ μεγάλος βραχνάς το επίθετον μου. Στην PwC ειδικά είχα το πολλύν ένοιαν», λαλεί μου. «Στο Λονδίνον εν είχα έτσι θέμαν γιατί κανένας δεν ήξερεν ποια ήμουν. Στην Κύπρον άκουα πολλά συχνά την κουβένταν ‘εν’ τζ̆ειαμαί  που ένει επειδή εν’ η κόρη του Πηλείδη’. Εκνευρίζει με αφάνταστα τζ̆αι λόγω τούτης της κουβέντας πάντα επροσπαθούσα να αποδείξω διπλά την αξίαν μου, έστω τζ̆αι αν τα επήαιννα καλά τζ̆αι στις εξετάσεις τζ̆αι στη δουλειά.»

Έχοντας δουλέψει με την Νατάσαν όταν ήταν ΓΔ του Invest Cyprus τζ̆αι εγώ σύμβουλος επικοινωνίας του οργανισμού στο agency που εδούλευκα, ξέρω που πρώτον σ̆έριν πόσον δουλευταρού τζ̆αι ικανή ένει. Η απορία μου, όμως, εν’ πιο βαθκειά. «Πιστεύκεις ότι θα εγίνεσουν τόσον νωρίς Υπουργός αν δεν ήταν το επίθετον σου Πηλείδου;» παίρνω θάρρος τζ̆αι ρωτώ την. «Κάποιες φορές τζ̆αι μόνον το άκουσμαν του επιθέτου ενός ατόμου μπορεί να κάμει πόρτες να αννοίξουν.»

Σε μιαν άλλην συζήτησην, είχα ακούσει την Νατάσαν να εξιστορεί τον τρόπον με τον οποίον εμπήκεν στην πολιτικήν. Είπεν πως την εκούρτισεν ένας φίλος να συμμετάσχει στες επιτροπές παραγωγής πολιτικής (policymaking) του ΔΗΣΥ. Έστειλεν το βιογραφικόν της στην γραμματέαν του Αβέρωφ Νεοφύτου τζ̆αι την επομένην έπιασεν την τηλέφωνον να της πει ότι ο πρόεδρος ήθελεν να την συναντήσει. 

Στην μιαν ώραν που εσυζητούσαν, ο Αβέρωφ της εξέφρασεν την επιθυμίαν του να κατεβεί αριστίνδην υποψήφια στες βουλευτικές εκλογές που επλησιάζαν, τότε. Ήταν το 2016 η κουβέντα. Πιστεύκει ότι θα την εκαλούσεν στο γραφείον του σε τζ̆είνην την πρώτην συνάντησην ο Αβέρωφ αν δεν ήταν η Νατάσα Πηλείδου τζ̆αι ήταν απλώς μια Νατάσα; Έξυπνη, μεν, ικανότατη, δουλευταρού, επικοινωνιακή, αλλά χωρίς καμίαν σχέσην με τον Πηλείδην;

«Όταν μου εζητούσεν ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ να κατεβώ υποψήφια βουλεύτρια, προφανώς τζ̆αι έπαιξεν ρόλον το επίθετον τζ̆αι η καταγωγή μου. Ως κομματάρχης εν’ λογικόν ότι ήθελεν να φέρει μέσα άτομα που θα ήταν αρεστά τζ̆αι θα είχαν απήχησην στην αστικήν Λευκωσίαν για να πιάσει ψήφους. Που τούτην την άποψην μάλλον εν θα με εκαλούσεν σε συνάντησην αν ήμουν μια απλή Νατάσα. Αλλά που τζ̆ειαμαί  τζ̆αι πέρα ό,τι εκατάφερα, εκατάφερα το λόγω δουλειάς. Έκαμα ό,τι εμπορούσα για να μεν μπορεί κανένας να πει ότι εν εδούλεψα αρκετά σκληρά ή ότι δεν έκαμα ό,τι καλλύττερον εμπορούσα σε κάθε θέσην που υπηρέτησα.»

Twist τέταρτον

«Γιατί με τον ΔΗΣΥ, πέραν του οικογενειακού affiliation;» ρωτώ την.  

«Κυρίως για το Κυπριακόν. Λυπούμαι πολύ που παραμένει άλυτον. Θα έπρεπεν να εν’ ξεκάθαρον σε ούλλους ότι το status quo δεν είναι μια βιώσιμη κατάσταση τζ̆αι ότι μόνον προς τα πίσω μπορεί να μας πάρει. Ταυτίζομαι επομένως με τον ΔΗΣΥ πάνω στο Κυπριακόν, αλλά τζ̆αι στον τρόπο διαχείρισης της οικονομίας. Αν υπάρχει κάτι που θεωρώ επικίνδυνο, όι συγκεκριμένα στον ΔΗΣΥ αλλά γενικά στην χώραν μας, εν’ η διαχείριση του μεταναστευτικού. Πρέπει αφενώς να γίνει σωστή διαχείριση, ενώ παράλληλα να αποθαρρύνεται τζ̆αι να καταδικάζεται η οποιαδήποτε ρητορική ή πράξη μίσους τζ̆αι ρατσισμού.»

Βάλλω της την – γνωστήν πλέον τζ̆αι αμφιλεγόμενην κατά πώς φαίνεται – άσκησην προσδιορισμού της Δεξιάς/Αριστεράς. Δείχνω της μιαν ευθείαν: στο αριστερόν άκρον εν’ η ισότητα τζ̆αι στο δεξίν η ελευθερία. Ζητώ της να τοποθετήσει μιαν τελείαν τζ̆ειαμαί που θεωρεί πως εν’ το ιδανικόν μιξ. 

«Βρίσκω την μονοδιάστατην», λαλεί μου. «Γιατί να πρέπει να θυσιάσεις την ισότηταν για την ελευθερίαν; Είμαι υπέρ του να έχουμεν ευκαιρίες εντός μιας ελεύθερης οικονομίας, αλλά πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες δομές για να γίνει τούτον. Εξυπακούεται επίσης ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα φύλων τζ̆αι ανθρώπων.»

Βάλλει το σημαδούιν της έναν δάχτυλον δεξιά του κέντρου τζ̆αι αρκέφκει να γράφει την αιτιολόγησην της, ως γνήσιον σπασματούιν που μαρτυρώ πλέον πως ένει.  

Twist τέταρτον

«Τζ̆αι τι θέλεις να γίνεις μετά το υπουργιλλίκκιν;» ρωτώ την.

«Πραγματικά εν ξέρω. Έχω διάφορες προτάσεις που τον ιδιωτικόν τομέαν αλλά εν εκαταστάλαξα πλήρως ακόμα. Ενδιαφέρουν με τζ̆αι τα κοινά γιατί θέλω να προσφέρω στον τόπον μου. Αλλά σίουρα εν θέλω να γίνω πολιτικός καριέρας. Εν με αφορά κάτι τέθκοιον.» 

Νιώθω ότι ζυγίζει πολλά ορθολογιστικά τες επιλογές της. Όπως θα έκαμνεν μια λογίστρια. Ρωτώ την πώς βλέπει την Λευκωσίαν. Θκιεβάζω ότι παίζει το όνομαν της για την Δημαρχείαν.

«Νευριάζω άμαν μου λαλούν ορισμένοι ‘μα τι να έρτουμεν να κάμουμεν στην Λευκωσίαν; Εν έσ̆ει τίποτε’. Η Λευκωσία εν’ υπέροχη πόλη. Έσ̆ει χαρακτήραν, εν´ πολλά όμορφη, έσ̆ει μοναδικό κέντρο, απίστευτα διατηρητέα, αστεροειδή τείχη με καρδιόσχημους προμαχώνες που φαίνουνται άθικτα που τον ουρανόν. Θα μπορούσεν να ήταν μια μόνιμη πολιτιστική πρωτεύουσα.»

Twist τελευταίον

Μιλούμεν για τα στέκκια της στη Λευκωσία. Φαντάζουμαι την να συχνάζει στην Στασικράτους, στο Χίλτον, τζ̆ειαμαί που υποθέτω ότι συχνάζει η αστική τάξη της πόλης.

«Με τρία μωρά πλέον εν πάω πούποτε. Αλλά παλιά επήαιννα πολλά Παλαιάν Πινέζαν. Έκαμα τζ̆αι τα γενέθλια μου μιαν χρονιάν τζ̆ειαμαί. Επήαιννα όμως τζ̆αι New Division, τζ̆αι Silver Star για ποτόν μετά την δουλειάν.»

Μιλούμεν για μουσικήν. Λαλεί μου ότι ακούει Britpop, ACDC, Metallica, David Bowie, The Kinks, Amy Winehouse, Janis Joplin, Jimi Hendrix, blues. Ότι όταν ήταν μιτσ̆ιά άκουεν τους δίσκους που της έφερνεν ο παπάς της που κάθε του ταξίδιν.

«Αρέσκουν μου πολλά επίσης οι Pulp», λαλεί μου. «Εν τζ̆είνοι που εγράψαν το τραγούδιν ‘Common People’.» 

Μια πολιτικός που έννεν τίποτε άλλον παρά «έναν συνηθισμένον άτομον» ή μια πολιτικός εξαιρετικά ικανή ν’ απευθύνεται στο κοινόν που έσ̆ει μπροστά της τζ̆αι να προσαρμόζεται στις συνθήκες που την περιβάλλουν; Ομολογώ πως εν εκατέληξα. Τούτον στο οποίον σίουρα εκατέληξα εν’ ότι η Νατάσα Πηλείδου εν’ μια προσωπικότητα full of twists.

****